bijgenaamd de Goede (1287 - Valenciennes 7 juni 1337), graaf van Henegouwen (als zodanig Willem I), Holland en Zeeland sedert 1304, uit het Huis van Avesnes, volgde zijn vader, graaf Jan II, op. Hij zette de strijd met de Vlaamse erfvijanden met wisselende hevigheid voort tot de Vrede van Parijs (6 maart 1323), waarbij de graaf van Vlaanderen van alle leenheerschappij over Zeeland bewester Schelde afzag. Inmiddels had hij zich weten op te werpen tot de feitelijke meester in het Sticht Utrecht, zeker in het Nedersticht, terwijl hij verder ging met zijn macht over Friesland uit te breiden. Van talrijke vorsten uit de Nederlanden was Willem door huwelijksallianties of op andere wijze de invloedrijke bondgenoot; hij wordt wel 'de schoonvader van Europa' genoemd. Lodewijk (IV) de Beier, die zijn verkiezing tot rooms-koning mede aan hem te danken had, trad in 1324 in het huwelijk met zijn dochter Margaretha, terwijl de jongere dochter Johanna aan de Gulikse troonopvolger werd uitgehuwelijkt. Eduard III kon zich met zijn hulp van de Engelse troon meester maken en huwde zijn derde dochter, Philippa. Zelf was Willem gehuwd met een zuster van Filips van Valois, de Franse koning. Dit belette hem niet als vertegenwoordiger van de Engelse vorst op te treden bij pogingen de vorsten in de Nederlanden tot een anti-Franse coalitie over te halen. Zijn streven naar pacificatie in het binnenland bezorgde hem bij latere geschiedschrijvers zijn bijnaam. Tijdens zijn regering werden de tresorie en de kanselarij doeltreffend ingericht, terwijl de effectiviteit van de grafelijke raad toenam.
ca. 1286 - 1337 (~ 51 jaar)