Hendrik I
bijgenaamd Beauclerc (wegens de zeer verzorgde intellectuele opvoeding die hij zou hebben genoten) (1068 - bij Gisors 1 dec. 1135), koning van Engeland van 1100 tot 1135, uit het Normandische Huis. Na de dood van zijn vader, Willem de Veroveraar, had zijn broer Willem II Engeland ge?rfd, zijn broer Robert Normandi? en hij zelf alleen de stad Avranches en het graafschap Coutances. Na de dood van Willem II veroverde hij echter de Engelse troon. In 1105 viel hij Normandi? aan, in 1106 versloeg hij Robert bij Tinchebrai, waarna Normandi? onder de Engelse kroon kwam. Van 1109 tot 1113 en van 1116 tot 1120 voerde Hendrik oorlog met Frankrijk. Na de dood van zijn enige zoon in 1120 bracht hij de rijksgroten ertoe te zweren dat zij na zijn dood zijn dochter Mathilde, echtgenote van de Duitse keizer Hendrik V, op de troon zouden aanvaarden. Met de kerk in Engeland was Hendrik in 1107 tot een zodanig vergelijk gekomen, dat het koninklijk gezag niet werd aangetast. De centralisatie van het bestuur maakte onder Hendrik grote vorderingen, vooral door de organisatie van de exchequer, een van de centrale rechtbanken, en de uitbreiding van de koninklijke rechtspraak. In Normandi? bleef Hendriks macht steeds wankel door het optreden van Roberts zoon, Willem Clito. In 1121 hertrouwde Hendrik, maar dit huwelijk bleef kinderloos.
Henglias-Hengelo 
1068 - 1135 (67 jaar)