Harold II (1022 - bij Hastings 14 okt. 1066), koning van Engeland van 6 jan. tot 14 okt. 1066, was een zoon van graaf Godwin, die onder het bewind van Eduard de Belijder in feite het gezag over Engeland had uitgeoefend. Harold erfde de positie van zijn vader. Daags na de dood van koning Eduard liet hij zich tot koning uitroepen. Harold had echter, toen hij enige maanden eerder door een schipbreuk in handen was gevallen van hertog Willem van Normandi? (de Veroveraar) moeten zweren Willems rechten op de Engelse troon te zullen erkennen. Willem zeilde dan ook spoedig met een leger naar Engeland. Op hetzelfde ogenblik deed de koning van Noorwegen, Harald Hardrada, die eveneens aanspraak maakte op de Engelse troon, een inval in Engeland. De koning van Noorwegen werd door Harold verslagen en gedood, maar onmiddellijk daarna moest Harold het hoofd bieden aan de Normandische inval. In de Slag bij Hastings werd hij verslagen en gedood.
ca. 1022 - 1066 (~ 44 jaar)
[1]