sedert de 13de eeuw bijgenaamd van Landen (gest. 640), Frankisch hofmeier, hoofd van een geslacht uit de Austrasische aristocratie, dat aanzienlijke goederen bezat, bewerkte samen met Arnulf, de latere bisschop van Metz, in 613 als hoofd van zijn standgenoten de val van de Austrasische koningin Brunhilde en de aansluiting van Austrasi? bij Neustri?. Onder de regering van koning Chlotarius II oefende hij vooral als hofmeier van diens zoon Dagobert, ondergeschikte koning van Austrasi?, een sterke invloed op de rijkspolitiek uit. Toen Dagobert na de dood van zijn vader (629) koning van het gehele Frankische Rijk werd, vergezelde Pippijn hem naar het westen. Bij het overlijden van Dagobert (639) keerde hij echter naar Austrasi? terug, dat onder Dagoberts zoon, Sigebert III, weer zelfstandig was geworden. Voortaan berustte aldaar het gezag in feite bij de hofmeier Pippijn. Pippijns zoon Grimoald I werd hofmeier van Austrasi?, terwijl zijn weduwe Ida de abdij Nijvel stichtte, waar een van hun dochters, Gertrudis, abdis werd; een andere dochter van Pippijn, Begga, huwde met Ansegisel, zoon van Arnulf en stamvader van de dynastie van de Karolingen.
ca. 575 - 640 (~ 65 jaar)
(Leeftijd 60 jaar)