(1052 - Melun 29 of 30 juli 1108), koning van Frankrijk van 1060 tot 1108, uit het Huis der Capetingen, werd door zijn vader, Hendrik I, gekroond op 23 mei 1059, om de continu?teit der Capetingen veilig te stellen. Hij volgde deze na diens overlijden (4 aug. 1060) op. Filips werd tot 1066 bijgestaan door regenten: zijn moeder, Anna, en Boudewijn V, graaf van Vlaanderen. In het conflict om de macht in Vlaanderen tussen Richildis van Henegouwen en Robrecht de Fries, koos hij partij voor de eerste, doch leed de nederlaag tegen Robrecht te Kassel in 1071. Tijdens de daaropvolgende Frans-Vlaamse verzoening huwde Filips Bertha van Holland, de stiefdochter van Robrecht de Fries. Tijdens een vrij kleurloos beleid poogde Filips I vergeefs de expansie van het Anglo-Normandische rijk te breken. Met de paus stond hij, wegens zijn streven controle over de bisschopsbenoemingen te krijgen, op slechte voet. In 1092 verstootte hij zijn vrouw, schaakte en huwde Bertrada van Montfort, echtgenote van de graaf van Anjou. Hij werd ge?xcommuniceerd (zie excommunicatie); in 1104 volgde verzoening met de paus.
1053 - 1108 (55 jaar)