Robert Guiscard
(= de 'vindingrijke') (ca. 1015 - Cephalonia 15 juli 1085), graaf, later hertog van Apuli? en Calabri?, was de zesde zoon (uit een tweede huwelijk) van Tancred de Hauteville, een Normandisch edelman. Hij trok in 1046 naar Zuid-Itali? om er aan de strijd van de Grieken tegen de islamieten deel te nemen en behaalde er zoveel succes dat de paus, beangst, zich tegen hem keerde. Maar Robert versloeg met zijn broer Humphrey in 1053 bij Civitate de troepen van paus Leo IX. Hij volgde in 1057 zijn broer op als graaf van Apuli? en werd de grondlegger van het machtige rijk van de Normandi?rs in Itali?, doordat paus Nicolaas II hem in 1059 beleende met Apuli?, Calabri? en Sicili?, dat hij nog veroveren moest. Hierin slaagde hij, bijgestaan door zijn broer Roger; tevens bracht hij het Byzantijnse Bari en het Longobardische Salerno onder zijn gezag. Paus Gregorius VII keerde zich eerst tegen Robert, maar moest hem toch als leenman over die gebieden erkennen (1080). Door de verloving van zijn dochter Helena met Constantijn Ducas, de zoon en erfgenaam van Michael VII, werd hij in de zaken van het Byzantijnse Rijk betrokken, zodat hij zijn zoon Bohemund van Tarente belastte met de verovering van Korfoe en zelf naar de stad Durazzo trok. Bij Constantinopel ontving hij de tijding van een inval van keizer Hendrik IV in Itali?. Op verzoek van Gregorius VII keerde hij terug; hij dwong de keizer tot de aftocht en ontzette Gregorius, die in de Engelenburg belegerd werd. Daarop begaf hij zich weer naar Epirus om Bohemund te helpen en versloeg de Grieken nogmaals in verscheidene gevechten.
ca. 1015 - 1085 (~ 70 jaar)