Graaf der Alamannen 727
Alamannen, ook Al(l)emannen, een verbond van Germaanse volkeren, behorende tot de groep van de Sueven, met als machtigste stam de Semnonen. Een deel van de Sueven werd door Longobarden, Bourgondi?rs e.a. naar het westen gedrongen en in 213 n.C., ten tijde van keizer Caracalla, voor het eerst in Zuidwest-Duitsland gesignaleerd onder de naam Alamannen. Daar oefenden zij druk uit op de Germaanse limes, maar werden door Caracalla tot staan gebracht. Na een mislukte doorbraak in 233-234 gelukte hun in 260 wederom een doorbraak: de Germaanse limes ging definitief verloren en de Alamannen vestigden zich in het gebied achter de limes tussen Rijn, Main en Neckar, de Agri Decumates. De politieke chaos in het Romeinse Rijk lokte verdergaande penetraties uit. Eind 3de eeuw consolideerde zich de toestand: Romeinse tegenoffensieven bleven zonder resultaat en de linie van de Boven-Rijn werd als nieuwe grens van het rijk versterkt.
Omstreeks 350 hadden weer infiltraties van de Alamannen in de Elzas plaats, maar de toekomstige keizer Julianus wist deze door een verpletterende overwinning bij Straatsburg (357) ongedaan te maken. Keizer Valentinianus versterkte ca. 370 wederom de Rijnlinie en versloeg de Alamannen in het Zwarte Woud. Sinds ca. 390 konden dezen echter, doordat wegens de burgeroorlogen Romeinse legioenen aan de Rijn-Donau-limes onttrokken werden, Oost-Galli? bezetten. Tevergeefs ook trachtten de Romeinen door verdragen van bondgenootschap met hen te sluiten hun terreinwinst in het Donaugebied te beperken; gedurende de 5de eeuw bleven zij gevestigd in Zuid-Duitsland, Zwitserland en de Elzas. Zij werden evenwel ca. 500 door de uit het grondgebied van het huidige Belgi? opdringende Franken onder koning Clovis verslagen: eerst werd het noordelijk deel van de Alamannen onderworpen, in de 6de eeuw werden ook de meer zuidelijk wonenden onder eigen 'hertogen' in het Frankische Rijk opgenomen.
ca. 709 - 788 (~ 79 jaar)